Uit Moordzaken.com
 | |
| Charlotte & Marieke | |
| Charlotte Harteveld | |
|---|---|
| Leeftijd | 3 jaar |
| Datum | 6 april 2005 |
| Moordplaats | Zoetermeer |
| Moordwijze | Verstikking |
| Status | Opgelost |
| Misdrijf | Moord |
| Straf | 20 jaar & TBS |
In de nacht van 6 op 7 april 2005 slaat de dan 33-jarige Richard zijn vrouw Claudia van Veen dood in hun bed, terwijl zij ligt te slapen in hun woning te Zoetermeer. Ook zijn dochtertjes, de vijf-jarige Marieke Harteveld en de 3-jarige Charlotte Harteveld worden door hem omgebracht. Hij rijdt met hun lichamen naar een bos in Alphen-Chaam, waar hij hun lichamen begroef.
Op 11 april 2005 geeft Richard zijn gezin als vermist op.
De lichamen worden later op aanwijzing van Richard gevonden.
Verdachte
Motief van Richard is zijn Poolse minnares. Zij komt een weekend naar Nederland, en Richard heeft haar verteld dat zijn gezin al jaren vermist is. Na de moord op zijn vrouw komt zijn minnares, en hebben ze seks in het bed waar Richard zijn vrouw heeft omgebracht.
Op 22 april wordt Richard aangehouden.
Uitspraak
Gerechtshof 's-Gravenhage, 13 april 2007
De ernstige stoornissen in het denken, voelen en handelen van betrokkene kunnen bij oplopende stress opnieuw aanleiding geven tot feiten als thans ten laste gelegd. Vanuit zijn stoornis zal hij opnieuw geneigd zijn steeds exclusieve relaties op te zoeken, mogelijk ook weer exclusieve relaties naast elkaar, waardoor hij, wanneer hij de splijting op enig moment niet in stand zal kunnen houden, zonder behandeling van zijn stoornis opnieuw over zal kunnen gaan tot feiten als thans ten laste gelegd.
De conclusie van de deskundige Verheugt op basis van zijn beschouwingen is dat de verdachte ten tijde van het begaan van de feiten lijdende was aan een gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens in de vorm van een persoonlijkheidsstoornis met vooral borderline en in mindere mate afhankelijke kenmerken. De verdachte is ten tijde van de feiten weliswaar in staat geweest het strafwaardige van zijn handelen in te zien, maar hij is door de gebrekkige ontwikkeling van zijn geestvermogens onvoldoende in staat geweest zijn wil, conform dat besef, in vrijheid te bepalen en moet voor de ten laste gelegde feiten dan ook als verminderd toerekeningsvatbaar worden beschouwd. Gelet op de ernst van de stoornis, de ernst van het ten laste gelegde, het geconstateerde verband tussen stoornis en het ten laste gelegde en de duidelijk aanwezige kans op herhaling van soortgelijke feiten, is behandeling van de stoornis aangewezen.
Het hof veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 20 jaren en gelast de terbeschikkingstelling van verdachte.