Uit Moordzaken.com
 | |
| Heteme Bajrami | |
|---|---|
| Leeftijd | 20 jaar |
| Datum | 28 augustus 2011 |
| Moordplaats | Rheden |
| Moordwijze | Steekwapen |
| Status | Opgelost |
| Misdrijf | Moord |
| Straf | 16 jaar |
Op zondagochtend 28 augustus 2011 wordt in een woningcomplex aan de Klaproosstraat te Rheden het ontzielde lichaam gevonden van de 20-jarige Heteme Bajrami door een medewerkster van het complex. Heteme blijkt door een misdrijf om het leven te zijn gebracht.
Verdachte
Er worden vier verdachten aangehouden. Een van hen zit nog steeds vast. Het betreft een 20-jarige man. Hij beroept zich op noodweer.
Links
Persoonlijke Hyve van Heteme Bajrami
Uitspraak
Rechtbank Arnhem, 16 oktober 2012
De verklaring van verdachte dat hij werd aangevallen door [slachtoffer] en om die reden [slachtoffer] heeft gestoken, wordt op geen enkele wijze door het dossier ondersteund. Integendeel, [getuige 1] heeft verklaard dat verdachte hem heeft verteld dat toen [slachtoffer] nog lag te slapen, hij handschoenen heeft aangedaan en geprobeerd heeft haar met de hand dood te maken. Toen [slachtoffer] wakker werd begon ze te vechten en zei 'alsjeblieft niet doodmaken, ik hou toch van jou'. Toen heeft hij het mes gepakt, eerst tegen het hoofd en daarna heeft hij haar in de hals gesneden. Ook [getuige 2] verklaart dat verdachte hem verteld had dat hij wakker werd toen [slachtoffer] nog lag te slapen, hij handschoenen had aangedaan en geprobeerd had de mond van [slachtoffer] dicht te drukken. Toen zij hem wegduwde heeft hij een mesje gepakt en haar daarmee gestoken. Omdat het eerste mesje kapot was gegaan heeft verdachte toen een groter mes gepakt en de keel doorgesneden. Deze nagenoeg gelijkluidende verklaringen, die de rechtbank zoals hiervoor beschreven als betrouwbaar aanmerkt, worden ondersteund door de bevindingen in het dossier. Er zijn in de woning geen aanwijzingen aangetroffen die erop wijzen dat sprake is geweest van een worsteling tussen [slachtoffer] en verdachte, er zijn bebloede handschoenen aangetroffen en er is een kapot mesje aangetroffen, van kleiner formaat dan het mes dat in de rug van het slachtoffer is aangetroffen. Bij [slachtoffer] is letsel in de mond aangetroffen dat kan duiden op het dichtdrukken van de mond en er zijn diverse afweerletsels op de arm en onderarm aangetroffen. Diverse steekletsels bevinden zich op de achterzijde van het lichaam, wat niet te rijmen valt met een aanval door [slachtoffer] op verdachte. Bij verdachte is daarentegen geen ander letsel aangetroffen dan een paar wondjes aan de handen, die heel wel verklaard kunnen worden door zijn eigen handelen. De verklaring van verdachte dat sprake was van een noodweersituatie is derhalve niet geloofwaardig. De rechtbank verwerpt derhalve zowel het beroep op noodweer alsmede het beroep op noodweerexces.
Verdachte heeft het slachtoffer, zijn vriendin [slachtoffer], met veel geweld en op een gruwelijke wijze om het leven gebracht. Verdachte heeft eerst geprobeerd het slachtoffer van het leven te beroven door haar, terwijl zij sliep, de mond dicht te drukken. Toen dat niet lukte, heeft hij haar zeer vaak en vrij lukraak over het gehele lichaam met meerdere messen gestoken en uiteindelijk haar keel diep doorgesneden. Tot slot heeft hij het mes in haar rug gestoken en daar laten zitten. Deze handelingen hebben enige tijd in beslag genomen voordat het slachtoffer daadwerkelijk het leven liet. Dit maakt de daad des te gruwelijker. Verdachte heeft het slachtoffer, een jonge vrouw van 20 jaar, haar leven ontnomen. Verdachte heeft haar vermoord in haar eigen woning, een plek waar zij zich veilig had moeten kunnen voelen, zeker in de aanwezigheid van haar eigen partner. De nabestaanden van het slachtoffer zullen hun dierbare moeten missen en om moeten leren gaan met dit volstrekt zinloze verlies. Moord is het ernstigste delict dat het Wetboek van Strafrecht kent. Deze moord heeft de moeder van [slachtoffer], zoals is gebleken uit de door haar ter zitting afgelegde verklaring, diep geschokt en onnoemelijk veel verdriet gedaan. Daarnaast heeft deze moord bij anderen in de directe omgeving van het slachtoffer en in de samenleving als geheel gevoelens van afschuw, angst en onveiligheid teweeggebracht.
De rechtbank veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 16 (zestien) jaren.