Uit Moordzaken.com
 | |
| Jude Wehweh | |
|---|---|
| Leeftijd | 37 jaar |
| Datum | 7 december 2009 |
| Moordplaats | Amsterdam |
| Moordwijze | Verstikking |
| Status | Opgelost |
| Misdrijf | Doodslag |
| Straf | 20 jaar |
Dinsdag 8 december 2009, rond 17.45 uur, komt een melding binnen dat bij een brand in een woning aan de Millingenhof in Amsterdam een lijk is gevonden. Het slachtoffer is de 37-jarige Nigeriaanse Jude Wehweh, die al vóór de brand door geweld om het leven is gekomen. Voor zover bekend had Jude geen criminele achtergrond en zijn er geen aanwijzingen wat het motief is geweest voor deze moord.
Verdachte
In september 2011 wordt een verdachte gearresteerd.
Uitspraak
Rechtbank Amsterdam, 9 februari 2012
Deze zaak gaat over zeer ernstige feiten. Het verhaal over wat er op 7 en 8 december 2009 is gebeurd in de woning aan de [A-straat nr. 1] is indrukwekkend om te horen, ook voor mensen die er totaal buiten staan en er alleen over horen vertellen. Het slachtoffer is gewurgd door verdachte. Verdachte werd daarbij feitelijk geholpen door [medeverdachte 2] en [medeverdachte 5] en ook [medeverdachte 4] kan worden aangemerkt als medepleger van de moord. Mocht de voorbedachte raad niet bewezen kunnen worden, dan is in ieder geval sprake van gekwalificeerde doodslag. Het strafmaximum bij gekwalificeerde doodslag is gelijk aan het strafmaximum bij moord. Hier dient rekening mee te worden gehouden bij de beoordeling van de strafmaat. Om sporen weg te maken, heeft verdachte daarna brand gesticht in de woning. Dat was niet zomaar een brand, maar één die voor velen gevaar heeft opgeleverd en door een getuige werd aangemerkt als "inferno". Vuur is grillig, onbeheersbaar en zeer gevaarlijk. Door zomaar een hoeveelheid motorbenzine aan te steken neemt de brandstichter daarmee enorme risico's dat er mensen direct door het vuur of indirect door de rookontwikkeling, dan wel de gevolgen van een explosie, in groot gevaar komen en dat veel schade ontstaat aan goederen.
Bij de bepaling van de strafmaat dient in strafverhogende zin rekening te worden gehouden met de omstandigheden waaronder de feiten zijn gepleegd: het slachtoffer wordt in zijn eigen woning, de plaats waar men zich bij uitstek veilig moet achten, bedreigd met een vuurwapen, ruw vastgepakt en als hij terugvecht gewurgd door verdachte met feitelijke hulp van [medeverdachte 2] en [medeverdachte 5]. [medeverdachte 4] werkt zo nauw samen met deze drie dat ook hij medeverantwoordelijk is. Opvallend bij de werkwijze van [medeverdachte 4] is dat hij zo koelbloedig te werk gaat: hij haalt zijn vuurwapen, ontmoet de anderen, neemt samen met verdachte de leiding bij het vastpakken van de man die volgens plan beroofd wordt. Als het mis gaat, heeft hij minder oog voor het belang van het slachtoffer dan voor zichzelf: hij blijft zijn eigen bloed opvegen en staan kijken naar de levensberoving en vertrekt vervolgens uit de woning, terwijl de anderen nog bezig zijn om te proberen om de man weer bij te brengen. Hij werkt alle bewijsstukken stelselmatig weg. De professionele wijze waarop hij zich ontdoet van de bebloede kleding veronderstelt dat hij dit vaker heeft gedaan: ieder DNA-spoor wordt verwijderd door deze wijze van handelen.
Voor de verdachten is het kennelijk niet genoeg dat de echtgenote van het slachtoffer haar man heeft verloren door een ernstig geweldsdelict: er moest voorkomen worden dat zij zouden worden opgespoord en gestraft voor deze wrede daad. Dat gebeurt, zoals hiervoor al aangegeven, door een brand te stichten. Hierdoor verliest de echtgenote van het slachtoffer niet alleen haar man, maar ook haar huis met veel dierbare voorwerpen en herinneringen.
Verdachte heeft de belangrijkste uitvoeringshandelingen gepleegd in deze zaak: hij heeft het slachtoffer gewurgd. Hij heeft tevens een gevaarlijke brand gesticht die een groot aantal sporen heeft vernietigd. Hij is diverse malen eerder veroordeeld voor geweldsfeiten. Dat rechtvaardigt een lange gevangenisstraf.
De rechtbank veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 20 jaar.