Uit Moordzaken.com
 | |
| Theo Bisschops | |
|---|---|
| Leeftijd | 53 jaar |
| Datum | 28 februari 2010 |
| Moordplaats | Heerlen |
| Moordwijze | Steekwapen |
| Status | Opgelost |
| Misdrijf | Moord |
| Straf | 7 jaar |
Op zondag 28 februari 2010 wordt de 53-jarige Theo Bisschops met een mes in zijn nek gestoken op de Bongerd te Heerlen. Theo weet, met het mes nog uit zijn nek stekende, naar een hotel in de buurt te rennen, waar hij in elkaar zakt. Alarmdiensten zijn inmiddels onderweg, en proberen Theo nog te reanimeren. Dit blijkt helaas tevergeefs; Theo overlijdt ter plekke.
Verdachte
Een dag later wordt de 22-jarige Johan van R. uit Ede aangehouden op station Utrecht. Johan van R. had een willekeurig slachtoffer enkele malen hard op zijn hoofd geslagen. De politie vermoedt al snel dat de Edenaar ook te maken heeft met de moord op Theo.
Later blijkt Johan van R. in januari van dit jaar al iemand in zijn nek had gestoken in de penitentiaire inrichting De Berg te Arnhem.
Uitspraak
Rechtbank Maastricht, 15 oktober 2010
De rechtbank stelt vast dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan moord op Theo Bisschops. Moord is een zeer ernstig strafbaar feit, waarvan de gevolgen onomkeerbaar zijn. Aan de nabestaanden is met het wegvallen van Theo Bisschops veel leed berokkend, zoals onder meer gebleken is uit de slachtofferverklaringen van twee broers en een zus van het slachtoffer. Dat de levensberoving plaats heeft gehad op klaarlichte dag midden in de stad, en zonder dat daarvoor ook maar een aanleiding heeft bestaan, heeft gezorgd voor veel maatschappelijke onrust en beroering.
De verdachte is lijdend aan de ziekte schizofrenie van het paranoïde type. Het tenlastegelegde kan volledig vanuit dit ziektebeeld verklaard worden. De deskundigen R. de Vries en I. van Outheusden hebben verder verklaard, zakelijk weergegeven. “Betrokkene is vanaf 2002, nog geen vijftien jaar oud, bekend met geweldpleging. Aannemelijk is dat hij zich achtervolgd en belaagd voelde en vanuit die gevoelens tot totaal onverwachte, oninvoelbare en vergaande agressie kwam. Zonder ingrijpen c.q. behandeling is de kans dat onderzochte op grond van deze voortgaande belevingen opnieuw tot zeer vergaande geweldsdelicten ten opzichte van volstrekt willekeurige slachtoffers zal komen, in zeer sterke mate aanwezig. Betrokkene is te zien als uiterst gevaarlijk. Aangezien de eigen problematiek volledig wordt ontkend bestaat er geen basis voor enige behandeling op basis van voorwaarden. Behandeling in een gesloten en hoogbeveiligde justitiële inrichting dan wel forensisch psychiatrische kliniek is nodig. De maatregel van terbeschikkingstelling met verpleging van overheidswege wordt daarom geadviseerd. Daarbij moet rekening gehouden worden met een lange behandelduur, waarbij, zolang op de belevingswereld van onderzochte geen of onvolledig zicht wordt verkregen de bescherming van de samenleving, ook in de resocialisatiefase, voorop dient te staan, gezien het van onderzochte uitgaande gevaar”.
De rechtbank neemt bovenstaande conclusies over, maakt deze tot de hare en volgt het advies. De verdachte dient op grond van het vorenstaande ter beschikking te worden gesteld en van overheidswege te worden verpleegd, mede nu het bewezen geachte een misdrijf betreft waarop naar de wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van vier jaren of meer is gesteld en de veiligheid van anderen, dan wel de algemene veiligheid van personen of goederen, het opleggen van die maatregel aan verdachte vereist.
De rechtbank gelast de terbeschikkingstelling van verdachte, met verpleging van overheidswege.