Ton van der Made
Leeftijd	60 jaar
Datum	16 december 2006
Moordplaats	Loon op Zand
Moordwijze	Steekwapen
Status	Opgelost
Misdrijf	Doodslag
Straf	6 jaar & TBS
ECLI	ECLI:NL:RBBRE:2007:BA6525

De ex-schoonzoon van Ton van der Made is in de nachtelijke uren het huis van Ton binnengedrongen door een ruit in de achterdeur te breken en heeft zich begeven naar de kamer waar verdachtes zoon, kleinzoon van Ton, lag te slapen. De door het lawaai gewekte vrouw van Ton is polshoogte gaan nemen en werd, toen zij haar ex-schoonzoon tegen het lijf liep op de overloop op de 1e verdieping, onmiddellijk door hem aangevallen. De eveneens wakker geworden Ton is tussen zijn vrouw en ex-schoonzoon ingesprongen, waarna de ex-schoonzoon vrijwel direct twee keer met het mes dat hij had meegebracht naar het hoofd en het lichaam van Ton heeft uitgehaald. Daarbij heeft hij Ton verwond aan de borst en in het hoofd. Ton is over zijn vrouw heen gevallen, waarop de ex-schoonzoon zich uit de voeten heeft gemaakt, maar niet nadat hij eerst zijn zoon, over wie hij geen ouderlijk gezag had, uit zijn bed heeft getild en meegenomen uit het huis. De ex-schoonzoon heeft zich daarbij op geen enkel moment bekommerd om de verwondingen die hij had toegebracht aan Ton. De steekwond aan het hoofd van Ton was uiteindelijk dodelijk.

Verdachten

De ex-schoonzoon van Ton was het niet eens met de bezoekregeling die getroffen was.

Uitspraak

Rechtbank Breda, 6 juni 2007

Verdachte heeft zich daarmee schuldig gemaakt aan één van de ernstigste delicten die Nederlandse strafrecht kent, te weten doodslag. Hij heeft daarmee aan het slachtoffer zijn meest wezenlijke bezit, zijn leven, ontnomen. Het intense leed dat de verdachte daarbij de nabestaanden, onder wie de echtgenote van het slachtoffer, heeft berokkend, wordt naar het oordeel van de rechtbank naar alle waarschijnlijkheid nog versterkt door de omstandigheid dat het slachtoffer het leven heeft gelaten terwijl hij zijn vrouw trachtte te verdedigen tegen de verdachte, die hij kende als ex-partner van zijn dochter en de vader van zijn kleinzoon. De rechtbank rekent de verdachte voorts aan dat hij slechts op zeer beperkte wijze er blijk van heeft gegeven spijt te hebben van zijn handelen en zich in zijn beleving van de gebeurtenissen vrijwel uitsluitend heeft gericht op het onrecht dat – in zijn visie – zijn zoon werd aangedaan. Dat de verdachte voorts zijn zoon – over wie hij niet de ouderlijke macht had – aan het bevoegde opzicht van zijn zoons grootouders heeft onttrokken, is in vergelijking tot het hiervoor beschrevene uiteraard een minder ernstig delict, maar hieraan dient evenwel naar het oordeel van de rechtbank – ook in het licht van de gepleegde doodslag – onverminderd zwaar te worden getild. De verdachte heeft op een zo brute wijze kenbaar gemaakt dat hij zich niet wenst te houden aan wettelijke regelingen of persoonlijke afspraken die gelden omtrent de omgang met zijn zoon, dat de rechtbank het niet onwaarschijnlijk acht dat de dochter van het slachtoffer, voor langere duur in de vrees zal leven dat de verdachte dit gedrag zal herhalen.

De rechtbank veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren en gelast de terbeschikkingstelling van verdachte en beveelt daarbij dat hij van overheidswegen zal worden verpleegd.